Китобҳои нав

Маҳфили адабиву фарҳангии шоири тоҷик Хайрандеш китоберо аз узви фаъоли ин маҳфил Синои Абуалӣ муаррифӣ кардааст. Китоб бо номи “Мушкистон” дар чопхонаи “Балоғат” чоп шудааст ва навиштаҳои тозаи адиби ҷавонро дар бар гирифтааст.
Хайрандеш дар сарсуханаш ба ин китоб Синои Абуалиро “навроҳае аз Некнот” номидааст ва навиштааст: “Синои Абўалӣ 30-юми сентябри соли 1978 дар деҳаи Некноти ноҳияи Панҷакент дар оилаи омўзгор ба дунё омадааст. Соли 1996 мактаби таҳсилоти ҳамагонии рақами 13–ро дар зодгоҳаш ва соли 2001 Донишгоҳи озоди Тоҷикистон (ҳоло Донишгоҳи омўзгории шаҳри Панҷкент)-ро бо баҳои хубу аъло хатм намуда, алъон соҳибкори инфиродӣ дар шаҳри Чкаловск мебошад. Ҳамзамон, донишҷўи бахши филологияи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон мебошад. Ў оиладор буда, соҳиби 4 фарзанд –ду писар ва ду духтари дўстрўяк ҳаст.

Аз имрӯз дар сомонаи мо имкон доред бо китоби нави яке аз олимони пуркори кишвар Искандар Абдуллоев «Бытие – симфония диссонанса» ошно шавед.
Мухтасар дар бораи муаллиф
Искандар Абдуллоев зодаи шаҳри Душанбе буда, 26-уми марти соли 1949 таваллуд шудааст. Соли 1973 факултаи торихи Донишгоҳи давлатии Русия ба номи Ломаносовро хатм кардааст. Дар мавзуъи “Хислати торихии омилҳои субъективии инқилоби иҷтимоӣ” рисолаи номзадӣ ҳимоя намудааст.
Дотсенти кафедраи фалсафаи Донишгоҳи тиббии Тоҷикистон ба номи Абуалӣ ибни Сино буд, дар кумитаи марказии ҳизби коммунисти Тоҷикистон мудири шуъбаи иҷтимоиёт ва баъдан мудири маркази таҳқиқоти стратегии Институти иқтисоди ҷаҳонӣ ва робитаҳои байналмилалии Академияи илмҳои Тоҷикистон буд.