Се китоб аз санъатшиноси шинохта ба Китобхонаи миллӣ тақдим шуд
Санъатшиноси маъруф Тилло Некқадам ахиран се китоб бо дастхат ба Шуъбаи адабиёт доир ба фарҳанг ва ҳунари Китобхонаи миллӣ тақдим кард, ки муаллифи ду китоб худи ӯ буда, дар солҳои гуногун чоп шудаанд. Яке аз ин китобҳо “Лолаҳои Бадахшон” ном дошта, дар бораи таърихи ташкилшавии Ансамбли бачагонаи этнографии Помир ва Ансамбли тарона ва рақси Помир нақл мекунад.
Ҳамзамон, муҳити фарҳангии солҳои сиюм ва чилум ВМКБ дар китоб мухтасар инъикос ёфта, аз заҳматҳои бунёдгузорони ин ансамблҳо, , Артисти халқии СССР Ғуломҳайдар Ғуломалиев, Артисти хизматнишондодаи РСС Тоҷикистон Мамадназар Отамов ва ҳаммаслакону шогирдони онҳо маълумот медиҳад.
ДУРАХШИ КИНОИ ТОҶИК
Ин китоб мақолаҳои солҳои гуногун чопшудаи журналист ва муҳаққиқи кинои тоҷик Тилло Некқадамовро дар бар гирифта аст, ки то ҳанӯз аҳамияти худро гум накардаанд.
Бештари мавод ба таърих ва ҳаёту фаъолияти поягузорони кинои миллӣ, таҳиягарон, ҳунарпешаҳои шинохтаи кино, ходимони барҷаста ва онҳое, ки бо кинои тоҷик ҳамкорӣ доштанд, бахшида шудааст.
Тавре муаллиф дар сарсухани худ ба китоб менависад, аксари ин мақолаҳо солҳои гуногун дар нашрияҳои “Ҷавонони Тоҷикистон, “Паёми Душанбе”, “Ҷумҳурият”, “Садои мардум, маҷаллаи “Фирӯза”, ҳафтаномаи “Адабиёт ва санъат” ва ғайра чоп шудааст. Дар шакли як маҷмуъа ин мақолаҳо бо ҳамин ном соли 2011 чоп шудаанд.
МЕҲРУБОН НАЗАРОВ. МЕВАИ ДАРАХТИ УМР
Номи китоби сеюме, ки Тилло Некқадамов тақдим намуд, “Меҳрубон Назаров. Меваи дарахти умр” ном дорад. Тавре аз номаш пайдост дар ин китоб бахше аз мероси Меҳрубон Назаров – ходими машҳур ва маъруфи давлатӣ ва фарҳангии Тоҷикистон фароҳам омадааст.
Қисса ва драмаҳои китоб аз рӯзгори сангини мардуми тоҷик дар гузашта, аз дӯстӣ ва рафоқати кишварҳо ва миллатҳои Шӯравии собиқ ва Афғонистон, ишқ, саодат ва некӯкорӣ ҳикоят мекунанд.
Дар сафарномаҳои муаллиф тафсили аввалин сафарҳои ҳунарии ҳунарпешагони тоҷик ба кишварҳои ҳамзабон ва ҳамфарҳанги Эрон ва Афғонистон мунъакас шудаанд.
Дар мақолаҳо бошад, дар масоили умдаи фарҳанги тоҷик, ки имрӯз ҳам матраҳ мебошанд, андешаҳои худро иброз кардааст.
Дар бахши “Илҳоқ” ёддоштҳои пайвандон ва дӯстони М.Назаров ва танхо бархе аз номаҳои сершумори адибон ва фархангиёни халқҳои мухталиф ба унвони ӯ ҷой дода шудаанд.
Меҳрубон Назаровро барҳақ беҳтарин вазири фарҳанг дар замони Тоҷикистони Шӯравӣ меноманд. Вай муддати 13 сол дар ин вазифа кор кардааст ва замони сарварии ӯро замони рушди бесобиқаи фарҳанг дар кишвар медонанд. Худи ӯ ҳам журналист буд, ҳам дромнавис, ҳам коргардон, тарҷумон ва беҳтарин фарҳангшинос низ.
Вай 29 сол пеш дар синни 71-солагӣ дар шаҳри Душанбе тарки олам кард. Духтари марҳум Меҳрнигор Назарова дар Пешгуфтори ин китоб навиштааст: “Дареғо, ки падари азизи ман низ мисли даҳҳо ва садҳо нафар аз рӯшанфикрони дигари кишвар, амсоли Лоиқҳову, Сайфҳо, Осимиҳову Латифиҳо, Изҳоқиҳову Назаршоевҳо, Ғуломовҳову Олимпурҳо, ки дар орзуи озодӣ ва ободии кишвар буданд, миллати моро сарбаланд ва пешрафта дидан мехостанд, орзуҳои хешро ба гӯр бурд…”
Китобро духтари марҳум Меҳрнигор Назарова таҳия ва танзим кардаву Қодири Рустам веросторӣ намудааст. Ин китоб соли 2007 дар нашриёти “Дайк-Пресс” чоп шудааст.
Саодат Набиева.