Аз “Риёз-уш-шуаро”. Воҳиди Кирмонӣ

Машҳур ба «Уқтулу».Сабаби шуҳрат ёфтан ба ин исм ашъоре  чанд аст, ки дар ҳаҷви ҷамъе гуфта, ки дар авали  ҳар байт «уқтулу фалон» – у «уқтулу баҳмон» омада ва ин ду байт аз он ҷост

Уқтулу котибони муфрадаро,

Аввал он Абдии фалакзадаро.

                                                   Уқтулу он, ки сохт аз зари  суд.

                                                   Масҷиде ло  суҷуд баҳри суҷуд.

*****

                                                 Бар гиряи ман хандаи он пистадаҳан бин,

                                                 Дар хандаи он лаб нигару гиряи ман бин.

*****

                                                  Аз боди нашъае ба дилу ҷон намерасад,

                                                  Кайфийяте ба ишқи  ҷавонон намерасад.

Мавлоно Водӣ

Дар аҳди Акбарподшоҳ ба Ҳинд омада, саёҳат мекарда.

Ўрост:

                                               Қадди ту ниҳолест нишон дар барам ўро,

                                               К- аз дида диҳам  обу  ба ҷон парварам ўро.

                                               Кӯри май хоҳам зи гиря дидаи ағёрро,

                                               То набинад чашми бад дигар ҷамоли ёрро.

                                               Воҳидӣ,тойибу зоҳид шуда будӣ ду-се рўз,

                                               Боз ошиқ шудай,ҷойи муборакбод аст.

                                               Сўфӣ,ту ҳадиси маю маъшуқ зи мо пурс,

                                                К- ин нуктаи ишк аст, надонӣ ту беҳ аз мо.

Аз китоби  Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019

Таҳияи Саноат Набиева, сармутахассиси  шуъбаи адабиёт доир ба фарҳанг ва ҳунар.