Чанд шеър аз Шоири халқии Тоҷикистон, устод Озарахш бахшида ба зодрӯзашон
Дӯстон, ойина бемор аст, боре бингаред,
Ташнаи як лаҳза дидор аст, боре бингаред.
Охири бегонаҷӯӣ ошногумкарданист,
Дӯст дар чашмони бедор аст, боре бингаред.
Зиндагонӣ дар балои бад гирифтор омада,
Бар дами неке талабгор аст, боре бингаред.
Ин замин, ин модари якто чу фарзандони хеш,
Пора-пора ҷони абгор аст, боре бингаред.
Не бародархондагӣ монду на муъминзодагӣ,
Мардумӣ даҳшатпарастор аст, боре бингаред.
Насли инсон хуни якдигар бирезад баҳри ҷоҳ,
Одамӣ чун одамихор аст, боре бингаред.
Қисмати дунё ба дасти як:ду сарватхоҳ монд,
Зиндагӣ сармоябозор аст, боре бингаред.
Ҷангҷӯёни ҷаҳон ҳангомабозӣ мекунанд,
Охир ин бозӣ хатарбор аст, боре бингаред.
Оламеву одаме рӯзу шабон чун Озарахш,
Бар умеди тозае зор аст, боре бингаред…
**** **** ****
Дилам хун гашт аз ғамҳои Ирон,
Ба сина метапад монанди шерон.
Равони поки Фирдавсӣ бигиряд,
Ба марги бегуноҳону фақирон…
Қадамҷои бузургон аст ин мулк,
Макони хусраву шоҳу вазирон.
Тавоно рӯҳи Рустам дар вуҷудаш,
Диёри паҳлавонону далерон.
Биҳишти хуррами Саъдиву Ҳофиз,
Таваллудхонаи наврӯзи Мирон.
Сароҳанги ҳама сози Ҳумоюн,
Ҷаҳони порсии беназирон.
Худоё, кӯр бодо чашми он хасм,
Ки дорад кина бар равшанзамирон!
БОВАР НАМЕКУНАМ…
Ман хоб дидаам ҳамаро, хоб дидаам
Ин офтоби тираву ин тирамоҳро,
Ин рӯзҳои ҷомасафеди сиёҳро,
Ман хоб дидаам, бахудо, хоб дидаам.
Бо ин дарахтҳо, ки ҳама сӯи осмон
Дастони илтиҷои заминро кушодаанд,
Ман сӯҳбати дарозу самимона доштам
Бо мурғакони боғ, ки чун баргҳои сабз
Аз ёд рафтаанд,
Дар байни баргҳои хазон лона доштам.
Ин одамон, ки ҳар сари субҳу намози шом
Дар навбати буридаи нон мекананд ҷон,
Ҳамсоягони бекасу бечораи мананд,
Ин ошиқон, ки чоки гиребон даридаанд,
Ҳамдардҳои синаи садпораи мананд.
Ман қомати хамидаи мардони рӯзро
САД СОЛ ПЕШТАР
Андар набарди Рустаму Сӯҳроб дидаам,
Фасли хазони шаҳри ҷавонии хешро
Дар ҳой – ҳои нолаи Варзоб дидаам.
З-ин рӯй бефурӯғии ин тирамоҳро,
Ин рӯзҳои ҷомасафеди сиёҳро
Дар пеши чашм дидаву бовар намекунам,
Ман хоб дидаам, бахудо, хоб дидаам!
ШИРИНЗАБОНЕ МЕРАВАД, ШАККАРФИШОНЕ МЕРАСАД…
То решае дар об ҳаст, аз гул нишоне мерасад,
Гулбонги садбарги таре аз бӯстоне мерасад
Ҳарчанд ғамгин мекунад бигзаштани айёми хуш,
Рӯзу шаби навҷодае аз корвоне мерасад
Эй мӯсапеди кӯзпушт, аз кӯзаи даврат бинӯш,
Навбат ба навбат аз пасат пиру ҷавоне мерасад
Парво макун, гар лаҳзае аз ёдҳо берун равӣ,
Беёд розат дар дили рози ниҳоне мерасад
Мушкилтарин айёмро умед равшан мекунад,
То дӯст медорӣ, туро ҳам меҳрубоне мерасад
Холӣ намемонад даме паймонаи озодагӣ,
Ширинзабоне меравад, шаккарфишоне мерасад
Дишаб ба рӯди Рӯдакӣ сози ҳумоюн мезадам,
Боз Озарахши тозарахш аз Зарфишоне мерасад