Чанд ҷумла аз хонум Биҷа Ниҳонии Қойинӣ

Фасеҳаи зарифае буда, ки малоҳати каломаш шўр дар олам  афкандаву узубати баёнаш шакар дар коми ҷонҳо оганда. Тақии Авҳадӣ навишта, ки писари вайро дар Ҳинд дидаам.

Ўрост:

                        Ҳамчу ман бар рухи хубон назари пок андоз,

                        Хар куҷо дидаи олуда бувад, хок андоз.

                                                           ***

                        Гар бода хурад зоҳиди худбин шаби ҷумъа,

                        Хумхона кунад масҷиди одинаи худро.

Дар ҳангоми ғазабу низоъ ба шавҳари худ хонда:

                        Талоқ аз  ту гирам, туро дар кунам,

                        Ба кўрии чашмат ду шавҳар кунам.

                        Яке, амради тозаи навҷавон,

                        Дуюм, золиме туркмони авон.

                        Ба он навҷавон айшу ишрат кунам,

                        Ба он туркмонат ҳавола кунам.

Ин байт, ки ба номи вай иштиҳор дорад, дар тазкираи  Сом Мирзо ба исми Кулу Алии Шерозӣ забт шуда, лекин ағлаб, ки аз Биҷа Ниҳонӣ  бошад ва бар фарзи тақдир, ки аз Биҷаи мазбур набошад,мақоми инсофи муқтазӣ он аст, ки инро ба Биҷа мусаллам дорем, чи зебоию истеҳқоқи ў ба ин байт бештар аз дигарест ва Кулу Алӣ ҳам аз ин қадар базл музоиқа нахоҳад намуд ва он байт ин аст:

                        Хоҳам, ки ба он сина ниҳам синаи худро,

                        То дил ба ту гўяд ғами деринаи худро.

  Таҳияи Саноат Набиева,

сармутахассиси  шуъбаи адабиёт

доир ба фарҳанг ва ҳунар.