“ХОВАР”: Эълони Озмуни ҷумҳуриявии «Хонандаи беҳтарини асарҳои Пешвои миллат» иқдоме дар роҳи худшиносии миллӣ аст
Бо мақсуди арҷгузорӣ ба таърихи пурифтихори миллати тоҷик, омӯзиши амиқу ҳамаҷонибаи корнамоиҳои наҷиб ва фаъолияти шоистаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи наҷоти давлат, таҳкими ваҳдати миллӣ, эъмори модели нави давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягонаи Тоҷикистон дар шароити нави таърихӣ ва ба ин васила дарёфти чеҳраҳои нави суханвару сухандон, арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию фарҳангӣ, инкишофи қобилияти эҷодӣ, таҳкими эҳсоси худогоҳию худшиносӣ, ифтихори миллӣ, тақвияти қобилияти кордониву роҳбарӣ, омӯзиши ҳамаҷонибаи Мактаби давлатдории Пешвои миллат байни қишри ҷавони аҳолии ҷумҳурӣ, бахусус донишҷӯёни муассисаҳои таҳсилоти миёна ва олии касбӣ бо ташаббуси Китобхонаи миллӣ Озмуни ҷумҳуриявии «Хонандаи беҳтарини асарҳои Пешвои миллат» доир мегардад. Чунин омадааст дар мақолаи кормандони Китобхонаи миллии Тоҷикистон Бобоҷон Шафеъ ва Зафари Гулмурод, ки ба АМИТ «Ховар» расидааст. Дар зер матни пурраи ин мақола оварда мешавад.
Пояи мустаҳками давлатдории халқу қавмиятҳои тамаддунофар ва миллатҳои соҳибфарҳанг дар ҳама давру замон аз худшиносӣ ва хештаншиносии ҷомеаи хеш вобаста буду дар дарозои таърих бо расму тамоюлҳои рангоранг комил гардидааст. Маълум аст, ки барои мустаҳкаму беолоиш ва бахшидани умри тӯлонитар барои ҳаёти як миллат ва ё як давлат ва поянда нигоҳ доштани низоми истиқлолхоҳӣ, сулҳ, дустӣ, ваҳдат, забон ва фарҳанги ҷомеа кишварҳо дар тамоми замонҳо ба маърифат ва хираду дониши қавмҳои хеш бештар таваҷҷуҳ мекарданд. Аз ин нигоҳ, давлату кишварҳои соҳибнуфуз кӯшиш менамуданд, барои ҷомеаҳои худ, дар иртибот ба худшиносиву хештаншиносӣ ва ҳифзи арзишҳои фарҳангиву қавмӣ ва арҷ гузоштан ба гузаштаи пурифтихори худ барномаву нақшаҳои санҷидашуда ва интихобгардидаро рўйи даст гиранд.
Ниёгони мо пайваста барои амалӣ намудани ҳадафҳои худ ва ба худшиносиву хештаншиносӣ гаравидани ҷавонону наврасон ва умуман ҷомеаҳои хеш аз сухани ҳакимонаву ҳалимона ва олимонаи “Рафтори нек, гуфтори нек, пиндори нек” истифода намуда, ҳамагонро ба асолати аслӣ ва азалии хеш талқин менамуданд. Дар мавзуи мавриди назар ҳамзамон огаҳон аз қиссаи “Ҳафт марди хирадманд”-и замони абарқаҳрамонҳои Юнони Бостон низ медонанд ва хуб ҳам пайхас мекарданд, ки яке аз ҳафт нафар ё ҳатто ҳамаи онҳо ҳамроҳ қарор доданд, ки дар девори маъбади Аполлон (Худои офтоб) дар Делфӣ (шаҳри қадима дар Юнон) навиштаҷоти “Худро шинос”-ро ҳаккокӣ кунанд. Ин панди ниёгони миллату халқҳо ва ё ин падидаи нозуку ҳассос оҳиста-оҳиста масъалаи мавриди назари тамоми миллатҳо гашта, дар замони мусоир таваҷҷуҳ ба ин омили тақдирсоз ва давлатсоз боз ҳам ҷиддитар ва заруртар гардид. Ҳатто нависандаи машҳури рус А.Чехов дар повести “Таърихи ғамангез”-и худ вобаста ба масъалаи “худро бишнос” чунин таъкид намудааст: “Худро бишнос” маслиҳати олӣ ва муфид аст, танҳо афсӯс, ки гузаштагон дар бораи нишон додани роҳи истифода аз ин маслиҳат фикр накардаанд”. Ба андешаи мо бо ѓаму андўҳ ва ноумедӣ аз гузаштагон дар мавриди як панди ҷаҳонгир адиби машҳур ба он ишора мекунад, ки имрўз бояд дар андешаи маърифат ва хонишу дониши ояндагон бошем, то насли ояндаи миллат дар худ заифӣ эҳсос накунад, барномаву стратегияи муайяну бонизом таҳия намудаву фикри солими қавми хеш кунем.
Мавриди худшиносӣ ва худогоҳӣ андешаву назарҳои мутахассисон ва донишмандон зиёд ироа шудаву то ба ҳол коршиносон марбут ба он тафаккур мекунанд ва мекӯшанд ин масъаларо ба таври бехтаву рехта ва содатар ба шаҳрвандон фаҳмонанд. Албатта, аз рўйи натиҷа ва хулосабарорӣ метавон чунин бардошт кард, ки ҷараёнҳои худшиносӣ ва хештаншиносӣ ин як раванди беохир буда, ки дар тӯли ҳаёти инсонҳо идома мекунад. Худшиносӣ ба шахс кӯмак мерасонад, ки худро пайдо кунад, хештаншиносӣ дар ҳаёти инсонҳо тафаккур намудан ва пайрави рафторҳои неку гуфторҳои неку пиндорҳои некро омили асосии хушбахтӣ гуморидан талқин мекунад. Донистани ҷиҳатҳои қавӣ ва заифии инсон аз рўйдодҳои азим буда, барои ба қуллаҳои саодат расидан бояд аз чаҳор унсури асосӣ: ростӣ, равшанӣ, шаъну шараф ва шукўҳу нубуѓ канор нарафтанро инсон хуб омўзад ва барои ба ин натиҷа расидан, омили асосӣ ва ба қуллаи мақсуд расидан танҳо рўй овардан ба асолату таъриху фарҳанги худ мебошад, ки инро принсипҳои асосии худшиносӣ ва хештаншиносӣ талқингаранд. Баррасии ин масъаларо ба донишмандон ва олимон вогузошта, акнун меоем сари мақсуд.
Бо мақсуди арҷгузорӣ ба таърихи пурифтихори миллати тоҷик, омўзиши амиқу ҳамаҷонибаи корнамоиҳои наҷиб ва фаъолияти шоистаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи наҷоти давлат, таҳкими Ваҳдати миллӣ, эъмори модели нави давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягонаи Тоҷикистон дар шароити нави таърихӣ ва ба ин васила дарёфти чеҳраҳои нави суханвару сухандон, арҷ гузоштан ба арзишҳои миллию фарҳангӣ, инкишофи қобилияти эҷодӣ, таҳкими эҳсоси худогоҳию худшиносӣ, ифтихори миллӣ, тақвияти қобилияти кордониву роҳбарӣ, омўзиши ҳамаҷонибаи Мактаби давлатдории Пешвои миллат миёни қишри ҷавони аҳолии кишвар, бахусус донишҷўёни муассисаҳои таҳсилоти миёна ва олии касбӣ Озмуни ҷумҳуриявии «Хонандаи беҳтарини асарҳои Пешвои миллат» бо ташаббуси Китобхонаи миллӣ доир мегардад.
Озмун дар роҳи рўй овардан ба ҳуввийяти миллӣ, зиракии сиёсӣ, худшиносию меҳанпарастӣ ва дар маҷмуъ эҳтирому шукргузорӣ аз истиқлоли сиёсӣ ва ба ин васила ҷалби ҷавонон ба осори пурғановати Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва саҳми назарраси ин шахсияти шинохтаи сатҳи ҷаҳонӣ дар бунёди давлати навини тоҷикон, пайгирии сиёсати хирадмандона ва ташаббусҳои аз ҷониби ҷомеаи ҷаҳонӣ эътирофшудаи ў, ваҳдатофаринӣ, инсондўстӣ ва дигар паҳлуҳои шоистаи фаъолияти роҳбарии ў дар самти якпорчагии Тоҷикистон дар даврони соҳибистиқлолии кишвар нақши созгор хоҳад дошт.
Мани комили мақоларо ин ҷо бихонед: ЭЪЛОНИ ОЗМУНИ ҶУМҲУРИЯВИИ «ХОНАНДАИ БЕҲТАРИНИ АСАРҲОИ ПЕШВОИ МИЛЛАТ» ИҚДОМЕ ДАР РОҲИ ХУДШИНОСИИ МИЛЛӢ АСТ