Меҳрномаи як бону. Мавзуна аз дигарон гуфт, ман аз ӯ мегӯям
Мавзуна Орумбекова – ҳамкори пурталоши мо чанд сол аст, ки роҳбарии Шуъбаи хизматрасонӣ ба маъюбонро ба уҳда дорад. Як нафарест, ки дар воқеъ дилсӯзӣ барояш ба шири модар омада. Самимияти хос ба кораш дорад ва чун як чорабиниро ба нақша мегирад, аз оғоз то ба анҷом даҳҳо сенарияи онро аввал дар зеҳну баъд рӯи коғаз меорад ва аз миёни он беҳтарин идеяро барои татбиқ намудан, ба роҳбарият пешкаш мекунад.
Роҳбарияти Китобхонаи миллӣ, бахусус Директори он профессор Ҷумахон Файзализода тарҳи хому нокоромадро хуш надорад. Аммо аз ҳар тарҳе, ки муассиру коромад аст, ҳатман пуштибонӣ мекунад ва боз чӣ пуштибоние: кулли воситаҳои расидан ба ҳадафро ба ихтиёри кормандон мегузорад, то дар нияти худ ноком нашаванд.
Аммо Мавзуна илова ба он ки ҳамеша тарҳҳои зебои амалишанда дар сар дорад, боз ҳамеша метавонад ҳамаро бо ин ё он идея шигифтзада кунад. Чорабинии ахири вай дар тарабхонаи “Боми ҷаҳон” баёнгари ҳамин гуфта аст. Аслан дар бораи ин бонуи ба сурату сират зебо ва дар кору пайкор тавоно ҳарфҳои гуфтанӣ зиёд дорам, ки замоне бояд бинвисам. Ангезаи ин чанд сатр як навиштаи ӯ дар саҳфаи худ дар Фейсбук аст, ки хостам ҳамрасонаӣ кунам.
Мавзуна аз он ки чорабиниаш дар сатҳи хеле баланд доир шуд, шодии худро пинҳон надошт ва онҳоеро, ки ба ин мусоидат карданд, натавонист фаромӯш кунад. Дар ҳамин як порча навиштаи кутоҳ Мавзуна ин нуктаро гӯшзад кард, ки агар ӯро дастгирӣ накунанд, чӣ коре метавонад кунад? Аммо шукр аз он мекунад, ки роҳбарияти Китобхонаи миллӣ ҳамеша дар истиқболи гарм аз ҳар гуна талошҳои созандаанд. Ӯ навишт:
Чорабинии шуъбаи хизматрасонӣ ба маъюбони Китобхонаи миллӣ дар “Боми ҷаҳон”, ки бо изҳори қаноатмандӣ дар навиштаҳои қаблии хеш бо расму сабти видеоӣ аз сарояндаҳо ва инсонҳои некдилу хайрхоҳ карда будем, ҳоло мехоҳам дар хусуси чанд тан аз роҳбарон ва онҳое, ки барои пешрафту ободии Тоҷикистони азиз саҳм мегузоранду пайваста дар тамоми чорабиниҳои мо иштироку суханронӣ ва некии худро ҳеҷ гоҳ дареғ намедоранд, сухан карда бошам. Пеш аз ҳама, мехоҳам ба устоди арҷманд ва шахси хеле меҳрубону сахтгир, роҳбари кордон, роҳкушою роҳбалади мо шогирдон Файзализода Ҷумахон Хол раҳмат гўям, чунки то имрўз боре нашуда иқдоми пешгирифтаи мо барои хизматрасонӣ ба маъюбон ва кўмак ба онҳо ҷавоби рад гирифта бошад ва ё барои рўзҳои дигар монда бошад. Агар гўям он кас волотарин, донотарин, хушбинтарину некбинтарин роҳбари давраи чандинсолаи кориам дар миёни чандин роҳбар дар Муассисаи давлатии “Китобхонаи милии Тоҷикистон” ҳастанд, хатову муболиғаву муҳобот нест. Хуш ба ҳоли кормандоне, ки дар сарашон чунин роҳбари бомаърифат ва поквиҷдонро доранд.
Ҳадафи Мавзуна хушомад задан ба касе нест, балки изҳори сипос аст, посухи некист, посухи дастгирии роҳбараш аст. Дар идома аз Хайринисо Юсуфӣ ёд мекунад ва менависад: Агар дар мавриди Хайринисо Юсуфӣ, муовини Раиси ҲХДТ ҳарфу ибораву ҷумлае гуфтан хоҳам, бояд аввал бигўям, ки дар системаи идораи давлат ва махсусан сифатҳои роҳбарикунанда аз ҳисоби занон дар мақомотҳои давлатӣ ў идеали аксарияти занону бонувони кишвар дар ин роҳ аст. Боиффату меҳрубон, зебо, муносибати ҳалимона, ки хоси занҳои донову бомаърифат аст, мебошанд. Дар мавриди муаллимаи азиз суханҳои зиёде дорем, дар хусуси кору пайкор, ҳалимӣ, ғамхориву дастгирии он кас минбаъд сухан хоҳем кард.
Мавзуна посухи некиҳорову дастгириҳоро дар ҳамин як сипоснома дидааст ва ҷойи дигар аз навиштаи худ иброз медорад: Чун ҳоло мехоҳам дар мавриди ҳамкориҳои яке аз шахсҳои хеле самимӣ ва дар муносибат заминӣ ва дар умум шахси комилу оқил Ғафурзода Абдухалил Давлаталӣ, доктори илмҳои ҳуқуқшиносӣ, профессор Ректори Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳарфе гуфта бошам. Агар гўем роҳбаре ҳастанд, ки соҳиби кори худашону вазифаи бардўшдоштаи хешро панҷ панҷа барин медонанд, хато нахоҳад буд. Инсоне ҳастанд, ки барои кўмаки нафаре ҳеч гоҳ худро воломақому соҳибқирон намедонанд, хеле хоксору меҳрубонанд ва дар тамоми чорабиниҳое, ки шуъбаи хизматрасонӣ ба маъюбони Китобхонаи миллӣ мегузаронаду муроҷиат агар ба ў шавад, ҳамеша аз дасташон кори омадаро анҷом медиҳанд.
Мавзуна аз вазирбонуи хеле меҳрубону дӯстдоштанӣ Ширин Амонзода ҳам ёд мекунад ва менависад, ки вазирбону доимо барои пешрафти давлату миллат ва барои ҳамкории самимона ва содиқона аз худ дарак медиҳанд. Эҳтиром, хушгуфториву муносибати инсони комил ва тамоми сифатҳои неки инсонӣ дар ин бонуи сиёсат нухуфтааст.
Дар баробари сифати нафарони боло қайдшуда, мехоҳам аз Раиси Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар шаҳри Душанбе Мирзозода Иброҳим, муовини вазири тандурустии Тоҷикистон устод Шодихон Ҷамшед ва ба кулли онҳое, ки дар тамоми самтҳои фаъолиятамон кўмакрасон ва роҳнамоямон ҳастанд, ташаккур мегўям ва ба ҳамаи он инсонҳои комилу самимӣ умри дарозу зиндагии бобаракат ва саломатии ҳамешагиро орзумандам.
ШУКР, КИ ШУМО ҲАСТЕД!
Ин чизе ҷуз посухи як бонуи пуркору самимӣ ба касоне нест, ки дар амри кумак ба маъюбон баробари ӯ талош намудаанд, бо ҳузури гармашон маҳфили ӯро нурониву гарм кардаанд. Зеро аъзои маҳфили ӯ дар воқеъ шахсоне ҳастанд, ки ҳар лаҳза интизори таваҷҷуҳанд, онҳо имкониятҳои маҳдуд доранд, маъюбу маълуланд, вале ҳамагӣ ба зиндагӣ бо қалби поку рушан ва умедҳои фаровон менигаранд. Онҳо аз одамон чизе ҷуз муҳаббат интизор нестанд. Инро Мавзуна хуб медонад ва пайваста дар шуъба барояшон ин ё он чорабиниро тарҳрезӣ мекунад, то бо хотири хушу лабҳои хандон аз он берун шаванд.
Б.Шафеъ.