Муаррифӣ: Исомиддин Шарифзода: “Оинаи вақт”
Аввалин маҷмуаи ашъори Исомиддин Шарифзода аст, ки чанде пеш даршаҳри Душанбе чоп шудааст. Муаллиф эҳсосот ва андешаҳои фалсафии худро дар қолабҳои гуногуни шеърӣ, аз ҷумла шеъри озод, ғазал қасида, мухаммас, маснавӣ ва рубоию дубайтиҳо баён намудааст. Ба китоб профессор Қурбон Восеъ бо номи “Дар оинаи вақту замон” сарсухане навиштааст, ки дар зер меояд:
Муаллифи маҷмўаи ашъори «Оинаи вақт» файласуфи дақиқназар Исомиддин Шарифзода мебошад, ки солҳои зиёд аз илми фалсафа ба онишҷўёни Донишгоҳи технологӣ дарс мегўяд. То ҷое ки хабар дорам, дарсгўии маъмулӣ набуда, балки дарси худшиносонаву худогоҳона ва маърифати одаму олам аст.
Исомиддин Шарифзода аз овони туфулӣ ва наврасӣ ба шеъру шоирӣ пайваст буда, дар муҳити адабӣ парвариш ёфтааст. Аз шоирони классик ва муосир шеъри зиёд аз бар карда, дар ҳар мавзўъ ва масъалаи баҳсӣ шеърпорае ба сифати мисолу намуна меоварад. Ин аст, ки шеъру шоирӣ ба унвони истеъдоди табиӣ дар ниҳоди Исомиддин нуҳуфта, бо фароҳам гардидани шароиту вазъияти хос буруз кардаст. Бурузи истеъдоди Исомиддин ҳам ба ҳаводиси хос – шуюъи вируси короно алоқаманд аст. Ба сухани дақиқтар, шуюъи вируси короно ва бедоди он дар гўшаву канори ҷаҳон сабаб гардидааст, ки Исомиддин хома ба даст бигирад ва андешаҳояшро дар қолаби манзум рўйи сафаҳоти интернетӣ бикорад.
Маҷмўае, ки таҳти унвони «Оинаи вақт» рўйи даст доред, самараи ибтикороти як соли ахири Исомиддин Шарифзода аст. Аз зерсанаҳои гузоштаи ин ашъор маълум мегардад, ки муаллиф онҳоро дар давоми як сол иншо намудааст. Ин аз он дарак медиҳад, ки муаллиф соҳиби истеъдод аст. Ҳарчанд дар сарсухани хеш муаллиф худро тифли навомўзи шеър унвон мекунад, вале аз ашъори сурудааш пайдост, ки онҳо мавзўъоти гуногунро фарз гирифта, ҳам дар шаклҳои шеъри классикӣ ва ҳам дар шаклҳои шеъри муосири форсу тоҷик суруда шудаанд. Аз ҷумла, маҷмўа фарогири 44 шеъри сафед, 58 ғазал, 1 қасида,3 мухаммас 1 маснавӣ, 144 рубоӣ, 182 дубайтӣ ва 52 шеъргуна аст.
Яке аз вижагиҳои шеъри Исомиддин Шарифзода он аст, ки дар баробари тамаркуз ба мавзўъи лирикӣ, масоили ҳикматию фалсафиро ҳам думбол мекунад. Аз ин нигоҳ, «Оинаи вақт», ки дар ҳар сатри он гузашту мурури вақту замонро ба хубӣ эҳсос мекунем, ки рўбарўйи махлуқи нотиқ –Инсон, манзара ва гардишҳои зиндагӣ – гармову сармо, торикиву рўшанӣ, хубиву зиштӣ, шебу фароз, бахту бебахтӣ ва комгорию нокомиҳоро вомегузорад ва аз ин тариқ воқеиати ширину талхи рўзгори инсониро баён месозад.
Шеъри Шарифзода бо таъсирпазирии шоирони бузурги классик ва муосири адабиёти ғановатманди форсу тоҷик суруда шуда, дар онҳо таъсири Рўдакӣ, Фирдавсӣ, Ҳофиз, Камол, Хайём, Саъдӣ, Низомӣ, Туғрал, Айнӣ, Лоҳутӣ, Турсунзода, Лоиқ, Бозор, Гулрухсор, Нимо Юшич, Суҳроби Сипеҳрӣ, Маҳдии Ахавони Солис, Шаҳриёр ва дигарон эҳсос карда мешавад.
Муаллиф дар маснавии «Номае ба пасовандагон» дар симои фарзандон хонандаро мухотаб қарор дода, андешаҳои худро нисбати ҷойгоҳи баланди донишу андеша ва хирад, ки бунёди асосии тамадунро ташкил медиҳанд, ба тамоми насли ҷавони кунунӣ ва оянда гўшзад менамояд. Гузашта аз ин, ба тарзи иҷтимоӣ он дардҳоеро, ки аз нодониву таассуб маншаъ гирифтаанд ва боиси нобудии миллатҳову давлатҳо гардидаанд, як навъ шарҳу тафсир медиҳад. Ба ин манзур, маҷмўаи мазкур фарогири мушкилот ва масоиду матолиби муҳим ва ҷолиб буда, хонанда ба таваҷҷўҳ ба завқу салиқа ва дидгоҳу бардошт метавонад аз мавзўъ ва матолиби китоб баҳрабардорӣ намояд ва чизе бар донишаш афзояд.
Албатта, ин маҷмўаи шерӣ нахустин аст ва табиист, ки аз нуқсону костиҳо орӣ нест. Таъбан, муаллиф худ дар пешгуфтор иқрор кардааст, ки даъвии шоирӣ надорад ва дар доираи имконоти адабию бадеӣ ва завқӣ-эстетикӣ маҷмўае гирдоварӣ намудааст. Аз тарафи дигар, ў дар ҷаҳду талоши доимӣ аст ва имкони вусъати хаёл ва андешаро дорад.
Бинобар ин, мутмаинем, ки нигоштаҳои манзуми Исомиддин Шарифзода ба хонандагон писанд меоянд.
Қурбон Восеъ
Корманди шоистаи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Академики Академияи улуми иҷтимоӣ-педагогии Россия- Тоҷикистон, доктори илмҳои филологӣ, профессор, Узви Иттиҳодияи нависандагони Тоҷикистон.
Китоби “Оинаи вақт” ҳоло ба Китобхонаи миллӣ ворид шудааст ва хонандагон метавонанд онро дар ҳам а толорҳои хониш пайдо ва мутолиа намоянд.
Таҳияи Шарофат Мирзоева.