Пажмони Бахтиёрӣ: Дар базми ҷаҳон ҷуз дили ҳасраткаши мо нест…

Ҳусайн Пажмони Бахтиёрӣ аз дигар шоири сухансарои муосир аст, ки дар соли 1918 мутаваллид шуд. Модари ў Оламтоҷи Қоиммақомӣ (Жола) низ аз сарояндагону шуарои суннатгаро буд. Пажмон дар Теҳрон таҳсил кард ва бо забону адабиёти Фаронса ошно шуд, ки ҳосили он чанд тарҷума аз осори аврупоӣ буд.

Вай дар ҳавзаи Ҳофизпажўҳӣ низ дасте тавоно дошт ва дар ин маврид метавон ба тасҳеҳи девони Ҳофизи ў ишора кард.

Вай умуман шоире ошиқонасарост ва навъе содагӣ ва самимияти ошиқона дар ашъори ў ба чашм мехўрад. Пажмон дар соли 1976 даргузашт.

НАМУНАЕ ЧАНД АЗ АШЪОРИ Ӯ:

Дили ҳасраткаш

Дар кунҷи дилам ишқи касе хона надорад,

Кас ҷое дар ин хонаи вайрона надорад.

Дилро ба кафи ҳарки диҳам, боз пас орад,

Кас тоби нигаҳдории девона надорад.

Дар базми ҷаҳон ҷуз дили ҳасраткаши мо нест,

Он шамъ, ки месўзаду парвона надорад.

Гуфтам: маҳи ман, аз чӣ ту дар дом наяфтӣ?

Гуфто: чӣ кунам, доми шумо дона надорад.

Дар анҷумани ақлфурўшон наниҳам пой,

Девона сари суҳбати фарзона надорад.

То чанд кунӣ қисса зи Дорову Сикандар,

Даҳрўзаи умр ин ҳама афсона надорад.

БЕКАС

Шаб бар сари ман ҷуз ғами айёми касе нест,

Месўзаму мемираму фарёдрасе нест.

Фарёдраси ҳамчу мане кист дар ин шаҳр,

Фарёдрасе нест касеро, ки касе нест.

Бемораму табдораму дар синаи маҷруҳ

Чандон ки фиғон баркашам аз дил, нафасе нест.

Он меваи ҷонбахш, ки дил дар талаби ўст,

Зинатгари шохест, ки дар дастрасӣ нест.

Беш аст зи мо толеи он мурғи гирифтор,

К –ўро қафасе бошаду моро қафасе нест.

Аз китоби доктор Алиасғари Шеърдӯст “Шеъри муосири Эрон”, Душанбе, соли 212 таҳияи Фирӯза Раҳимова, муовини сардори шуъбаи маълумотдиҳӣ- библиографӣ.