Шоири халқии Тоҷикистон Рустам Ваҳҳобзода сазовори Ҷоизаи давлатии ба номи устод Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ шуд
Шоири халқии Тоҷикистон Рустам Ваҳҳобзода сазовори Ҷоизаи давлатии ба номи Рӯдкӣ шуд. Ҷоиза дирӯз аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тақдим гардид. Сомонаи Иттифоқи нависандагон дар хабаре, ки ба ин муносибат интишор дод, навишт, ки тибқи қарори кумитаи Ҷоизаи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба номи Абӯабдулло Рӯдакӣ дар соҳаи адабиёт, санъат, меъморӣ ва журналистика дар соли 2024, ки бо қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон тасдиқ шудааст, 6 нафар, аз ҷумла Абдураҳмон Абдуманнон, Равшан Махсумзод ва Рустам Ваҳҳобзода бо ҷоизаи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба номи Абӯабдулло Рӯдакӣ сарфароз гардиданд.
Моҳи марти соли 2024 хабаргузории Ховар истинодан ба Кумитаи ҷоизаҳои давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон иттилоъ дода буд, ки “дар бахши адабиёт Раёсати Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон маҷмуаи шеърҳои Рустам Ваҳҳобзода «Қаламрави меҳр», Душанбе, нашриёти «Адиб», 2022-ро пешниҳод намудааст”.
Рустам Ваҳҳобзода Илёс. Номзадии илми филолгия, дотсент
4 майи соли 1960 дар деҳаи Сафедмуни ноҳияи Тоҷикобод таваллуд ёфтааст.
Соли 1983 факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм карда, ба ҳайси аспирант ва устоди донишгоҳи номбурда ба фаъолият пардохтааст.
Ҳамзамон, мухбири рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ», солҳои 1991-1992 котиби масъул ва муҳаррири маҷаллаи «Фарҳанг», солҳои 1994-2006 дар Донишгоҳи улуми инсонии Бишкек (БГУ) устоди забон ва адабиёти форсӣ будааст.
Аз соли 2007 дар кафедраи Назария ва адабиёти навини форсии тоҷикии Донишгоҳи миллии Тоҷикистон фаъолият дошта, роҳбари маҳфили адабии Донишгоҳ аст.
Аз соли 2008 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст.
Сардабири Нашрияи миллии адабии Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон «Садои Шарқ» мебошад.
Соли 2008 дар мавзӯи «Таҳаввули поэтикаи вазн ва ритми шеъри муосири тоҷик» рисолаи номзадӣ дифоъ карда, онро ба гунаи дастури таълим ба чоп расондааст.
Муаллифи ҳафт китоби шеър – «Калимаҳо» (Душанбе: Адиб, 1990) ва «Шаҳри Хуршед» (Душанбе: Деваштич, 2008), «Салом» (Душанбе: Адиб, 2015); «Сарводаи Ватан». (Душанбе: Паёми ошно. – 2019); «Ҳазор байт» (Душанбе: Адиб. – 2020); «Ҳазор байт» (Теҳрон: Муассисаи фарҳангӣ ва ҳунарии шоирони форсизабон. – 1401 ҳ.ш. ба ҳуруфи форсӣ); «Қаламрави Меҳр» (Душанбе: Адиб – 2022) мебошад
Барои маҷмуаи «Шаҳри Хуршед» Барандаи Ҷоизаи ба номи Мирзо Турсунзода гардидааст.
Соли 2012 маҷмуаи мақолаҳояш «Адабиёт ва фарҳанги миллӣ» ба табъ расидааст.
Тазкираи шеъри муосири Тоҷикистон «Бӯйи Ҷӯйи Мӯлиён» (Теҳрон, Анҷумани шоирони Эрон, 2014) ва таҳияи китоби М.Ёҳақӣ «Фарҳанги асотир ва достонвораҳо дар адабиёти форсӣ» (бо тавзеҳот ва таълиқот) (Душанбе: Бухоро, 2014), дастури таълимии «Дуруст бинависем» (Душанбе: Сухан, 2016) ва рисолаи «Мирзо Турсунзода» (Душанбе: Бухоро, 2016), рисолаи таълимии «Шеър ва дониш» (Душанбе: Адиб – 2018); «Таносуби дониш ва ҳунар дар шеър» (Душанбе: ДМТ – 2023); «Дуруст бинависем» (Нашри сеюм бо тасҳеҳу такмил. Душанбе: Кумитаи забон ва истилоҳоти назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон – 2024) аз ҷумлаи тозатарин таълифоти ӯст.
Китобҳои шеъри Қайсари Аминпур «Як дарича осмон» (2010) ва Тоҳира Саффорзода «Танин дар далто»-ро (2012 ), ва силсилаи ашъори чанд тан аз шоирони муосири Эронро аз форсӣ ба тоҷикӣ таҳия ва чоп намудааст.
Тарҷумаи асари Робиндронат Такур «Нукот» («Фрагменты») («Садои Шарқ”, 2012, №4); Силсилаи шеърҳои Расул Ҳамзатов; Силсилаи тарҷумаҳо бо унвонҳои «Гуфтори бузургон» ва «Шеърҳои кӯтоҳ» дар чандин шумораҳои маҷаллаи «Садои Шарқ» ва ҳафтаномаи «Адабиёт ва санъат».
Беш аз 200 мақолаҳои илмию адабӣ ва иҷтимоии ӯ дар нашрияҳои ватанию хориҷӣ мунташир гардидааст.
Барандаи Ҷоизаи адабии ба номи Мирзо Турсунзода (соли 2009).
Дар соли 2020 ба унвони Шоири халқии Тоҷикистон мушарраф гардидааст.
Соли 2022 Узви Фарҳангистони забон ва адаби форсӣ
Соли 2021 Аълочии маорифи Тоҷикистон.
Соли 2023 Аълочии Телевизион ва радиои Тоҷикистон.
Маълумоти муфассалтар дар бораи адиби маъруф ин ҷост: РУСТАМ ВАҲҲОБЗОДА