Абёте аз Мирзо Малики Машриқӣ

Аз муҳаррирони дорулиншои шоҳ Аббоси мозии мағфур буда. Машриқи хотираш офтобзову матлаъи табъаш хуршедзиёст. Дар мусиқӣ низ камоли маҳорат дошта, соҳибтасниф аст.

Ўрост:

Ҳамчу хуршед қадам бар сари дунё дорам,

Оламе дар таҳи як обилаи по дорам.

 

***

Дилам зи сайри чаман дилшикаста меояд,

Чу доғи лола бар оташ нишаста меояд.

Зи қаъба ояму рашк оядам ба хунобе,

Ки аз зиёрати дилҳои хаста меояд.

***

Бокам аз ошўби маҳшар нест, метарсам, ки боз

Ҳамчу шамъи кушта бояд зиндагӣ аз сар гирифт.

 

***

Ё Раб, он кас, ки дами теғи туро обе дод,

Заҳмати ташнагии рўзи қиёмат накашад.

 

***

Хорему дар баробари оташ фитодаем,

Моро агар расад мададе, аз сабо расад.

 

***

Аз дили садпораам ҳар пора дурри оламест,

Ҷамъ месозам зи сад ҷо, дуди оҳе мекашам.

 

***

Ишқи болодастро нозам, ки аз Канъон ба Миср

Меравад дар хобу бар дилҳо шабехун мезанад.

 

***

Мабодо ҳеҷ касро ин сару кор,

Ки бошад дар гирифторӣ гирифтор!

 

***

Диламро орзуи Ҳинд хун кард,

Ки хун бодо дили Ҳинди ҷигархор!

 

Аз китоби  Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019

 

Таҳияи Уғул Бобораҳимова,

мутахассиси шуъбаи кўдакон ва наврасон.