Мавлоно Нодими Гелонӣ ва Шоҳ Носири Хоҷа
Аз шуарои замон буда, дар замони шоҳ Аббоси мозии мағфур ба Ҳиндустон омада. Мавлоно Назирии марҳум тафаққуди бисёр ба вай фармуд, худро ба шогирдии Мавлоно Назирӣ мансуб медорад.
Баъд аз фавти Мавлоно Назирӣ марсияи ўро гуфта, дар замони шоҳ Сафии мағфур ба Эрон муроҷиат карда, дар Исфаҳон сукунат намуд. Гўянд, бисёр халиқу каримуттабъ буда. Агарчи камшеър аст, лекин аксари ашъораш баланду барҷаста воқеъ шуда. Дар синни ҳафтодсолагӣ ба раҳмати Илоҳӣ восил шуда, дар Ҳорун, вилояти Исфаҳон мадфун шуд.
Ўрост:
Номи ман ҳар гаҳ барад, боиси бадномии туст,
Рафтам аз хотири халқе, ки ту аз ёд равӣ.
***
Бемори ишқ, рози Масеҳо чӣ фоида?
Дорад лаби ту фоида, аммо чӣ фоида?
***
Насими васли ҷонон боз мепўшад бари дўшам,
Фазои хоки нанг афтода бар паҳнои оғўшам.
Ҳавои васли ў аз навбаҳорам дар димоғ омад,
Насими гул садои пойи ҷонон аст дар гўшам.
***
Димоғи ишқ надорӣ, баҳои зулф мапурс,
Ки ин муомила бо хотири парешон аст.
***
Дар қолаби Маҷнун нигару шўриши Маҷнун,
Фарёд, ки дар мушти гуле ишқ чиҳо дошт!
***
Гар ба марги мо хушӣ, бихром бар болини мо,
Дер мемирад чу ҳасрат дар дили бемор ҳаст.
***
Куштӣ марову кушта шуд аз рашк оламе,
Ҳар хун, ки мекунӣ ту, ба сад хун баробар аст.
***
Ҳанўзаш ранги тифлӣ ҳаст, гул чидан намедонад,
Ба доман ошёни булбул аз гулзор меояд.
***
Чу боғбон ба сояи гул хоб мекунам,
Гоҳе, ки зери пойи туам хоб мебарад.
***
Дар ин бўстон хорам аз норавоӣ
Ғарибам чу гул бар сари равшаноӣ.
***
Дил зи бозигоҳи хубон бар канор овардаам,
Шармам ояд ҷавзи пучеро ба тифлон бохтан.
***
Дар Каъба агар дил ба суйи ёр набошад,
Эҳром кам аз бастани зуннор набошад.
***
Ҳаргиз ин тифлмизоҷӣ наравад аз ёдам,
Гар ба тобут равам, шўхии гаҳвора кунам.
***
На аз нахлаш баре хурдам, на аз рўяш гуле чидам,
Чи шуд, к-аз боғбонам толиъи беҳосиле дорам?
***
Чандон ба шўриш омадаам аз чунуни ишқ,
К-аз печутоби хеш ба занҷир меравам.
***
Ба гулшан меравад он шохи гул, месўзам аз ғайрат,
Кафи хоке ба даст ор, эй сабо, дар чашми булбул кун!
***
Ба ҳар тараф, ки фурў ҳишта зулф, бихромӣ,
Гумон баранд, ки сайёд дом бар дўш аст.
***
Аз марги ишқбозон ранги бутон шикаста,
Чун боғбон бимирад, гул бе сабо бимонад.
***
Бар муроди дўст бо сад муддаӣ сар мекунам,
Баҳри як бут саҷдаи як шаҳри кофар мекунам.
Шоҳ Носири Хоҷа
Аз содоти Тирмиз буда. Дар унфувони ҷавонӣ ба Ҳиндустон ҳамроҳи Хони замон ба сар мебурду бо вай дар кушта шудан низ ҳамроҳӣ карда. Худояш биёмурзад.
Ин абёт ўрост:
Мадҳи Алию оли Алӣ бар забони мост,
Гўё забон барои ҳамин дар даҳони мост.
***
Аз он замон, ки ба дил меҳри Ҳайдар аст маро,
Сафои зоҳиру ботин муяссар аст маро.
***
Дар азал ҳастии моро котиби лавҳу қалам
Аз барои дўстии Шоҳи мардон зад рақам.
Аз китоби Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019
Таҳияи Уғул Бобораҳимова,
мутахассиси шуъбаи кўдакон ва наврасон.