Ошноӣ бо Мавлоно Мақсуд Хурдаи Кошӣ

1 180

 

 

Дар авоили ҳол дар шаҳри хеш хурдафурўшӣ мекарда, лиҳозо, мулаққаб ба Мақсуди Хурда шудааст. Бо Мавлоно Муҳташам ва ғайра муосир буда.

Ўрост:

Ман гирифтам, ки зи Мақсуд намеояд ҳеч,

Дўст бошад, беҳ аз ин нест, ки душман бошад.

 

***

Аз он лаб як сухан, як ҳарфу як дашном мехоҳам,

Такаллуф бартараф, имрўз аз он лаб ком мехоҳам.

 

Ба эътиқоди роқими ҳуруф, агар мисраи аввалро чунин бихонанд, беҳтар аст:

Аз он лаб ё сухан, ё ханда, ё дашном мехоҳам.

***

Аз он дил раҳм меҷўям, биёву содалавҳӣ бин,

Ки ман дар кофаристон рафтаам, ислом  мехоҳам.

 

***

Шаби васл  аст, гулўгир шав, эй мурғи саҳар,

Посе аз шаб нагузаштаст, чӣ афғон аст ин?

 

***

Эй сипеҳр, инсоф бо Фарҳоду Маҷнун рафтаанд,

Ҳамчу ман девонае дар кўҳу саҳро ёфтӣ.

 

***

Чанд гўӣ, ки биёву дили худ бозситон,

Он диле, к-аш ту бихоҳӣ, ман аз он безорам.

 

***

Зи як дам бо ту будан дил тасаллӣ кай шавад? Ҳаргиз!

Тур бо хештан мехоҳаму бисёр мехоҳам.

 

Аз китоби  Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019

Таҳияи Уғул Бобораҳимова,

мутахассиси шуъбаи кўдакон ва наврасон.