Армуғони озмун. Мадина Каримзода: Ҳар ширкаткунандаи даври ниҳоӣ пирӯз аст
Каримзода Мадина – як тан иштирокчии фаъол дар номинатсисяи осори адабиёти бачагонаи даври ҷумҳуриявии озмуни «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» мебошад, ки аллакай дар ин давр баромад намуд, ба ҳар як суоли доварон ҷавобҳои дақиқ дод. Ӯ мегӯяд ҳар ширкаткунандаи даври ниҳоӣ ғолиб аст, чун то ба ин зина на ҳар кас расидааст.
Мадина ба ин назар аст, ки теъдоди он асарҳое, ки дар низомномаи озмуни мазкур дарҷ шудааст, асарҳоеанд, ки бидуни озмун ҳам кас бояд бихонад. Мутолиаи ин китобҳо ба кас дониш медиҳанд, ҷаҳонбинии ӯро тағйир медиҳанд. Мазмуни ин китобҳо касро ба андеша мебаранд, хонанда паси қаҳрамон меравад, худро ба ҷойи вай тасаввур мекунад.
Мадинаро шароити фароҳамовардашуда ва шафофияти даври ниҳоии озмуни ҷумҳуриявии «Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст» мафтун кардааст. Вай мегӯяд:
– Дар ҳақиқат барои озмун роҳбарият ва кормандони Китобхонаи миллӣ хеле омодагӣ дидаву шароити хуб фароҳам овардаанд. Вазорати маориф ва илми кишвар ҳам талошҳои зиёд мекунанд, то ширкаткунандагон худро озод ҳисс кунанд. Ҳеч фишоре, ноадолатие аз ҷониби доварон надидем, шахсан ман розиам. Суолҳо ҳама дар доираи барнома буданд. Хубии дигар ин аст, ки устодон ва падарону модарони мо, ширкаткунандагон, дар ҷойи махсус аз тариқи экранҳо баромади моро мебинанд. Ин ҳар гуна шубҳаҳоро дар мавриди шаффоф набудани озмун барҳам мезанад.
Он чизе, ки аз баромади Мадина моро хуш омад, нутқи равони ӯ буд ва як сабаби аслии ин мутолиаи зиёди вай буд. Ҳайати доварон ҳам бо қаноатмандӣ аз посухҳои ӯ истиқбол карданд.
Абдуғаюр Саломов