Ошноӣ. Саййид Фазли Наъимӣ кӣ буд?
Аз муҳақиқону орифони ҷаҳон аст. Дар улуми зоҳирию ботинӣ алами тафаввуқ (бартарӣ) дар олам барафрохтаву дар соири фунуни шарифа, мисли илми ҷафру илми ғарибаву илми ҳуруфу илми асмову ҳандасаву илми ҳикмат ягонаи аҳд буда ва дар ин илм тасонифи олия дорад, ки аксари онҳо мармуз аст. “Ҷовидонкабир” –у “”Ҷовидонсағир” аз он ҷумлаанд. Ҷамъе аз аҳли донишу сулук силсилаи иродаташро бар гардану ғошияи мутобиаташ бар дӯш доштаанд. Муосири Амир Темуру Шоҳрух Мирзо буда. Ҳақиқати шаҳодати вай дар кутуби таворих ва ғайра мастур аст.
Ва ин абёт оинаи ҷамоли шоҳиди камоли ӯст:
Дар орзуи ту гаштам ба ҳар нишебу фароз,
Надидам аз ту нишонею рафт умри дароз.
Бурида бод маро шаҳпари кабӯтари рӯҳ,
Агар зи ҷон ба ҳавоят намекунад парвоз.
********
Вуҷудам замоне, ки пайдо набуд,
Ба ҷуз мазҳари Ҳақ таъоло набуд,
Ман он дам дам аз зиндагӣ мезадам,
Ки дар нафси Марям Масеҳо набуд.
Фаришта маро саҷда он рӯз кард,
Ки бо Одам, эй хоҷа, Ҳавво набуд.
Ба Мисри вуҷуд он замон омадам,
Ки бо Юсуфи ҷон Зулайхо набуд.
Замоне дам аз сайри узлат задам,
Ки дар қуллаи Қоф анқо набуд.
Сухан гуфт Мӯсои мо бо Худо,
Замоне, ки гӯянда гӯё набуд.
Чаро дидаам нақши ашё дар ӯ,
Чу дар зоти ӯ нақши ашё набуд?
Худоро аз он мепарастад, Худо,
Ки илми парастидан аз мо набуд.
********
Хуршеди азал битофт аз равзани тан,
То чеҳари худ бубинад андар равзан.
Гӯяд, ки чу равзан аз миён бархезад,
Ман бошаму ман бошаму ман бошаму ман.
Аз китоби Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019
Таҳияи Барно Самиева,
мутахассиси пешбари шуъбаи
маркетинг ва менеҷменти фаъолияти китобдорӣ.