Шаҳрия Аҳтамзод: “Бар ман дуо кунед”

“Бар ман дуо кунед” унвони маҷмӯаи ашъори шоири нозуксухан Шаҳрия Аҳтамзод аст, ки соли 2021 дар нашриёти “Адиб” нашр шудааст. Маҷмӯа тозатарин шеърҳои шоири хушсуханро дар бар гирифтааст. Хонандагони азиз метавонанд бо шеърҳои ин маҷмӯаи Шаҳриябону дар Китобхонаи миллӣ ошно шаванд.

Ин чанд шеър аз ҳамин китоб аст.

ИШҚИ    МАНУ  ТУ

Ишқи ману  ту  сағир  монда, ба  Худо,

Дар  хонаи  дил  асир  монда, ба  Худо.

Андар  варақи  китоби  шеърам  аммо

Пайваста  чу  сардабир  монда, ба  Худо.

Ёди  хуши  ту  сурур  орад  ба  дилам,

Дар  нойи  лабам  нафир  монда, ба  Худо.

Ҳарчанд  ки  аз  барам  равй, ишқи  ту боз

Дар  тахти  дилам  амир  монда, ба  Худо.

Хонам  салавоти  ҷони  ту, зеро  он

Дар мазҳаби дил  шаҳир  монда,  ба  Худо.

Авроқи  дилам  пуропури   сурати  туст,

Байни ману  ту  сафир  монда, ба Худо.

Номи  ту  раҳо  бисозад  аз  ҳар  хатарам,

Дар  пушти  сарам  чу Пир  монда, ба  Худо.

 

ДАРДИ   ИШҚ

Ҷуз  дарди  ишқ  бар  дилам  дарди  дигар  мабод

Ҳарчанд  ман  надидаам  аз  ишқ  рўзи  шод.

Гўши  маро  зи  дур  навозад  паёми  ишқ,

Дар  ин карон, ки  нест ба  ҷуз  нолаҳои  бод.

Гўши замона  шевани   моро чу  нашнавид,

Розам  шунид ишқу  ҷавоби  маро  бидод.

Дар  даҳри  бемурувватам, эй  ишқ, аҳсанат,

Соҳиб  туй, ки  бар  сари ман  дарди  сар  мабод.

Оғози  ишқ  дарди  маро  кард  то  сабук,

Анҷоми  ў  ба  дўши  дилам  кўҳи  ғам  ниҳод

Бисмиллаҳи  ҳавои  дилам  ишқ  буд,  ишқ,

Умре  дуои  ишқ  ҷуз  омини  дил  мабод.

ҚАСАМИ    ИШҚ

Қасам  бар  он  ки  сўзад  аз  ғами  ишқ.

Сабақ  бигрифтаам  аз  мактаби  ишқ.

Расидам  то  фалакҳо  чун  фаришта,

Ба  домонам  бичидам  кавкаби  ишқ.

Табаҳкоре  ба  ҷонам  раҳ  наёбад,

Сари саҷҷода  гуфтам:  Ё  Раби  ишқ.

Кашидам  дарди  бедармон, намурдам,

Даме ки  нўш  кардам  машраби  ишқ.

Лаби  домони  дунё  гашта  макрўҳ,

Танам  н-орам  бурун   аз  қолаби  ишқ.

Шабе  з-андўҳи  бахти  худ  гиристам,

Паёми  субҳ  омад  аз  лаби  ишқ.

Зи  аҳзоби  сиёсат  ман  буридам,

Кунун  восил шудам  бар  матлаби  ишқ.

Асири  ишқи мансаб  гашта  бархе,

Маро  бахшо, Худоё, мансаби  ишқ.

НОЗИ    ИШҚ

Хуш он  замона, ки  пеши  ту  ноз  мекардам,

Ба  замзама  дари  ишқи  ту  боз  мекардам.

Чаҳор  фасли  ҷаҳонам  пур  аз  баҳорон  буд,

Дили гирифтаи  ту  сарфароз  мекардам.

Ба  роҳи  омаданат, эй  азизи  ман, шабҳо

Ман  остонаи  худ  ҷонамоз  мекардам.

Муроди  ман  буд  агарчи   таронаҳои  навин,

Шикоят  аз  фалаки  ҳуққабоз  мекардам.

Ба  пеши  кас  набарам  дасти  ҳоҷати худро

Валек  даст ба сўят   дароз  мекардам.

Қасам  ба  рашки  азизу  латифи   беҳади ёр,

Фақат  аз  муҳаббаташ  арзи  ниёз   мекардам.

НАЙИСТОНИ     ИШҚ

Ба  комам  ишқ  агар  шево  набошад,

Ба  шеърам  вожае  зебо  набошад.

Миёни  ин  қадар  инсони  беишқ

Мисоли  ман  касе  танҳо  набошад.

Қазо  созам  намози  ишқро,  гар

Дигар  чашмам  гунаҳполо  набошад.

Гули   шеъри  тар  аз боғаш  бичинам,

Зи  ишқ  авлотарам  маъно  набошад.

Набошад   сархати  шеърам  агар  ишқ,

Забони  хомаам  гўё  набошад.

Нафири  ҷон  баромад  аз  найи   ишқ,

Найистонам   чу  бе  Мавло  набошад.

Агар   таркам   намояд  ишқ  имрўз,

Ба  дастам  домани  фардо   набошад.

КИТОБИ    ИШҚ

Ба  роҳи  омадани  ту  тарона  мехонам,

Китоби  ишқи   туро  бебаҳона  мехонам.

Дигар  ба  ҳарзаи  бегона  тан  нахоҳам дод,

Таронаи  ту алайҳи  замона  мехонам.

Чй  суди  буданат, эй  он  ки завқи  ишқат  нест,

Биё, ба  гўши  дилат  ошиқона  мехонам.

Вуҷуди  олами  худро  тамиз  бояд  кард,

Ки  покбозй  фақат  дар  тарона  мехонам.

Фидои  дидаи  ҳамчу  ситора  рўшани ту,

Туро  ба  хилвати  зебо  шабона  мехонам.

Дубора  то  паёми  хушам  расад  аз  ту,

Кабўтарона   сўи  обу  дона  мехонам

ҲАҶРИ    ИШҚ

Оҳ, аз он  лаҳза, ки  он  замзамапардозам  рафт,

Нозанинии  ману  нозукии  нозам  рафт.

Хомаам  дар  ҳарами  қолабу  сурат  бифитод,

Асари  маъниам  аз  дафтари  эъҷозам  рафт.

Оҳ аз  ин  хилвати  беруҳи  мани  кадбону,

Кадхудои  ману  ҳамсозаму  дамсозам  рафт.

Сари  болои  ман, афсўс, заминбўс  шуда,

Баски  он  сарвару  он ёри  сарафрозам  рафт.

Панҷаи  сахти  хиёнат  ба  лабам  қуфл  бизад,

Ҳарф  дигар  назанам, шираи  овозам рафт.

Пахш  дар  хоби  гарон  кард маро  танҳой,

Дида  бикшодаму  он  мурғи  саҳарнозам  рафт.

ДИЛШИКАСТАИ   ИШҚ

Мани   дилшикастаи  ту  ба  куҷо  занам  сарамро,

Ки  дубора   боз  ёбам  дили  зору  музтарамро?

Фараҳи  дигар  надорам  зи  ниҳеби  нотавонй,

Ки  ба  дўши  худ  кашам  ман  ғаму  дарди  пайкарамро.

Ба  ҷуз  аз  саодати  ишқ  набувад  маро  давое,

Чу  хиёнати  ту  кушта  нафаси  муанбарамро.

Зи  нигоҳи  рўшани  ту  гули  нур  мерабудам,

Ба  канори  шаб  фикандй  ту  дили  мунавварамро.

Лаби  ман  чу  ғунчае  буд  ба  садои  ошной,

Ба  лабам  ту  талх  кардй  ғазали  чу  шаккарамро.

Ҳаваси  дигар  надорам  ба  ҷуз  он  ки  зевар  орй,

Зи  гули  сафеди  марям  сари  гўри  мармарамро.

САДОИ   ИШҚ

Тори  дили   пуршўрам  умре  ба  наво  бошад,

Хуштар  зи  садои ишқ  дигар  чй  садо  бошад?

Марде, ки ҳамелофад  бо  зўру  тавони  хеш,

Гар  нек  назар  созй  дармондаи  мо  бошад.

Оне  ки  дар  ин  олам  шоҳона  наварзад   ишқ,

Дар  шоҳраҳи  қисмат  ҳамвора  гадо  бошад.

Ҷуз  маърифати  ишқам  як  ҳикмати  воло  нест,

Чун  сураи  ихлосам   тўмори  дуо  бошад.

Ҷуз  роҳи  вафо  роҳе  бар  сўи  ҳақиқат  нест,

Роҳе, ки барад  моро  то  пеши Худо  бошад.

Дунё  зи  вафодорон  саршор  бувад  гўянд.

Даргоҳи  чунин  ёрон,  гўед,  куҷо  бошад?

Чун  ток  намесозам   бар  нахли  дигар  такя,

Нанги  ҳама  бенангон  дар  гардани  мо  бошад.

Донам, ки  ғами  олам  дармону  даво  дорад.

Дарди  дили  Шаҳрия   безори даво  бошад.

Таҳияи Зарина ЗИЁВУДДИНОВА,
мутахассиси  шуъбаи  адабиёти
кўдакон  ва  наврасон.