Аз Саййид Насимии Шерозӣ бихонем

Аз комилони силсилаи алийяи сўфия ва восилони ин фирқаи ноҷия буда. Аз хони фазли Саййид наиме ба ин неъмати азмӣ баҳраманд гардида, насими нафаси рўҳпарвари исоасарашро дар эҳёи қулуби мурдадилон хосияти боди баҳору роиҳаи каломи муъҷизнизомашро дар тарбияи арвоҳи афсурдатабъон таъсири сабо дар гулзор буда.  Охир мурдадилони ҷаҳлпеша вайро монанди Мансур бар дор заданд ва ин воқеа дар санаи ҳашт саду сию ҳафт / 1433-34 буда.

         Лимуаллифуҳу:

                               Ишқбозон сухани ҳақ ба мало мегўянд,

                        Аз кӣ тарсанд? Сари дор саломат бошад.

            Ин абёт ўрост:

 

                        Ман ганҷи ломаконам, дар ломакон нағунҷам,

                        Бартар зи ҷисму ҷонм, дар ҷисму ҷон нағунҷам.

                        Ваҳму хаёли инсон раҳ сўйи ман надорад,

                        Дар ваҳм аз он наёбам, дар ақл аз он нағунҷ

***

                    Дасти рангин зи рақибони бадандеш бипўш,

                    То надонанд, ки хуни дили мо рехтаӣ.

***

                    Чӣ нуқта буд, ки ногоҳ зи ғайб пайдо шуд,

                    Ки ҳар кӣ воқифи он нуқта гашт, шайдо шуд?!

***

                    Акси рўяш гар шабе чун акси моҳ афтад дар об,

                    То қиёмат ҳамчу моҳӣ маҳ зи об ояд бурун.

***

                   Дар доираи вуҷуд мавҷуд Алист

                   В-андар ду ҷаҳон мақсаду мақсуд Алист.

                Гар хонаи эътиқод вайрон нашудӣ,

                Ман фош бигуфтамӣ, ки маъбуд Алист.

        Аз китоби  Волаи Доғистонӣ “Риёз-уш-шуаро”. Қисми 4. Душанбе, “Паёми ошно”, соли 2019

Таҳияи Шабнами Мустафо