Ин суҳбат ду сол қабл  дар остонаи 25-солагии Истиқлолияти давлатӣ анҷом шуда буд. Аммо ҷойе чоп нашуд. Як сабаби он серкории устод Убайдуллоҳ буд, ки саргарми барномаҳои ҷашнӣ фурсат накарда буданд, ки матни омодашударо аз назар гузаронанд, чун қоида ин аст, ки мусоҳиб баъди рӯйи коғаз омадани суҳбат онро бихонад.

Шабе қабл бо баҳонаи зодрӯзи Маэстро баъзе

Ин китоб дар воқеъ маҳфили бузургонро мемонад. Аз оғоз то ба анҷом нухбагони фарҳанги миллат дар бораи фарзанди фарзона, Шоири халқии Тоҷикистон марҳум Боқӣ Раҳимзода сухан ва аз рӯзгори адиби номвар хотироти хешро нақл мекунанд. Ва боз чӣ хотироте: омехта бо ширу шакар. Кас намехоҳад ин китоби аҷибро аз даст гузорад. Ҳар саҳифаи он як сарнавиштест, ҳар боби он як ҷаҳони маънои дигарест.

Мирзо Турсунзода мегӯяд “Боқӣ Раҳимзода яке аз шоироне мебошад, ки беҳтарин анъанаҳои назми ҳазорсолаи тоҷикро давом дода, онро ба рӯҳи муосирони мо мутобиқ мегардонад”.

Аввали урдибиҳштмоҳи ҳар сол (баробар ба 21 апрели соли масеҳӣ) Рӯзи бузургдошти паямбари шеъри форсӣ, орифу ҳакиму фарзонаи бузург – Афсаҳу-л-мутакаллимин Шайх Саъдии Шерозист. Саъдӣ тахаллусаш аст ва ӯ Муслиҳуддин Абумуҳаммад Абдуллоҳ писари Мушаррафуддин Абуабдуллоҳ ибни Муслиҳ ибни Мушаррафи Шерозӣ, аз қабилаи Банӣ Саъд, аз наберагони Саъд ибни Уббодаи Хазраҷии Ансорӣ, саҳобайи машҳур ба Саъди Ғаюр мебошад.

Кам нестанд дар Китобхонаи миллӣ афроде, ки метавон дар бораи онҳо навишт. Ин ниҳоди фарҳангии кишвар бо таърихи  85-солаи худ даҳҳо нафареро чун инсон ва чун корманд ба камол расондааст, ки зиндагинома ва фаъолияти кориашон омурзанда аст.

Инҳо афроде мебошанд, ки дар мушкилтарин солҳо тарки кору вазифа ва касб накардаанд. Онҳо гоҳо моҳҳоро бидуни маош ҳам пушти сар